İnsanlık aşkına Gazze!..

Kendinizi onların yerine koyun... Sevdiklerinizi, annenizi, babanızı, çocuklarınızı, evinizi kaybettiğinizi düşünün.. Üstelik hiçbir suçunuz yokken! Kimleri kastettiğimi anlamışsınızdır, Filistin'deki savaş mağdurlarından bahsediyorum.. (Üstteki fotoğraf: İsrail Konsolosluğu önünde protesto gösterisi yapan vatandaşlar..) Bugün TRT ekranlarında "İnsanlık aşkına Gazze" adı altında bir kampanya yürütülüyor. Ülkemizin dört bir yanından muhabirler canlı yayına bağlanıyor ve yanlarında halktan insanlarla birlikte yardım çağrısı yapıyorlar. Öğrencisinden iş adamına, şoföründen simitçisine birçok kişi telefonla bağlanıp Filistin'deki vahşet hakkında görüşlerini bildiriyor, kampanyaya bağışta bulunuyorlar. Program hala devam ediyor. Hatta Gazze'den canlı yayın yapılıyor şu anda. Beni etkileyen bir diğer olaysa daha önceki haftalarda yayına bağlanıp Filistin'de olan biteni bildiren ve "Evime doğru bir tank geliyor, telefonu kapatmak zorundayım, bir daha görüşebilir miyiz bilmiyorum, ölmezsem sizi tekrar ararım.." diyen Muin adında bir gazetecinin bugün tekrar Gazze'deki canlı yayına katılmasıydı. Bu gazeteci Türkiye'de okumuş, bizi gayet iyi tanıyor.. Zaten sürekli Türkleri kardeşleri olarak gördüklerini ve bizden destek beklediklerini söylüyordu savaş esnasındaki yayınlarda. Ben de yeteri kadar destek olamıyoruz diye düşünüp üzülüyordum. (Üstteki fotoğraf: İstanbul - Taksim metrosu girişinde Gazze'ye destek amaçlı yapılmış bir duvar panosu..) Bugün TRT'deki bu yayınları, sayemizde Filistinliler'in kendilerini yalnız hissetmediklerini, yardımlarımızın yerine ulaştığını gördükçe ve Gazze'den bize edilen teşekkürleri duydukça o kadar sevindim ki anlatamam. Ama yine de kendimden utandım kimi zaman.. Babası esir alınan Filistinli küçük kız ağlayarak okuduğu şiirinde "Utanın, utanın.." derken tüylerim diken diken oldu.. Ne kadar rahat bir hayat yaşıyoruz ve buna rağmen yine de yakınacak birçok şey bulabiliyoruz; oysaki Filistin'deki masum insanlar, çocuklar haketmedikleri bu zulüm karşısında ne zorluklarla karşı karşıyalar.. Kendimizi onların yerine koymaya çalışıp onların hissettiklerini biraz olsun anlayabiliyorsak ve acılarını paylaşabiliyorsak, insanlık adına üzerimize düşeni yapıp yardımlarımızla onların yanında olduğumuzu onlara hissettirebiliyorsak ne mutlu..

Umarım bir gün gelir ve dünyanın her yanında masum insanların öldürülmesine, bu zulümlere, vahşetlere, gözyaşlarına bir son verilir.. Unutmayalım ki o gün gelene kadar Filistinli çocuk Hanzala utancından yüzünü dönmeyecek bizlere..